احمدرضا شهرياري

Ahmadreza sahriyari - Vaghti Nabashi

دوست همان کهنه شرابیست که هر چه بیشتر بماند، مستیش بیشتر می شود .

"تقدیم به کهنه ترین شراب زندگیم از طرف مست ترین رفیق دنیا"

به سلامتی سند باد که به همه جای دنیا با شلوار 

کردی سفر کرد در حالی که کرد نبود

به سلامتی سیگاری که به من یاد داد

سوختن یه پای کسی آخرش زیر پا له شدن است

طناب دار را بر سرم انداختند كفتند آخرين 
خواسته ات بكو كفتم ديدار با يار كفتند 
خسته است آخه تا صبح طناب بافته است

اي كاش زندكي مثل فوتبال بود كه خوشي را باس جدايي را شوت بي وفايي را فول غم را آفسايد و محبت را به كل تبديل ميكرديم

ميرسد روزي كه من بي تو تنها در كنجي از تاريكي آواره شوم بي تو هركز روزي آرام ندارم بي تو من مستم بركرد كه ميرم

ميرسد روزي كه مرك عشق را باور كني ميرسد روزي كه تنها در كنار عكس من  نامه هاي كهنه ام را روز به روز ازبر كني

بي دوست شبي نيست كه ديوانه نباشم مستم اكر صاحب ميخانه نباشم اي دوست اكر جان طلبي آن به تو بخشم از جان جه عزيزتر بكو آن به تو بخشم

حديث عشق من و تو حديث ابر بهاريست
تو از قبيله لبخند من از قبيله اندوه فضاي
فاصله صد آه فضاي فاصله صد كوه تو از سبيده و نوري من از شقايق وازكون